Celem artykułu jest klasyfikacja terytorialna 145 państw według poziomu wiedzy gospodarek, która w dzisiejszym świecie uznawana jest jako główny czynnik międzynarodowej konkurencyjności. Zróżnicowanie to powstało na podstawie indeksów KEI (Knowledge Economy Index) oraz KI (Knowledge Index) wykorzystywanych przez Bank Światowy w metodologii KAM (Knowledge Assessment Methodology). Omówienie czterech głównych filarów (tj. system bodźców ekonomicznych, sprawny system innowacyjny, edukacja i jakość zasobów ludzkich oraz nowoczesna infrastruktura informacyjna) pozwoliło na przeprowadzenie nie tylko analizy całościowej, ale również na wyodrębnienie zależności we wskazanych sektorach. Narzędziem, które posłużyło do ustalenia granic pomiędzy poszczególnymi grupami państw była analiza skupień (jedna z metod taksonomicznych, zaliczana do wielowymiarowej analizy porównawczej). Wykorzystanie potencjału wiedzy w gospodarkach w poszczególnych państwach jest bardzo zróżnicowane. Polska w porównaniu do państw wysokorozwiniętych prezentuje się słabo i ma jeszcze wiele do nadrobienia w tej dziedzinie. Co gorsza w ciągu ostatnich kilku lat jej pozycja w rankingu jeszcze osłabła.