Celem artykułu jest zbadanie wpływu ubóstwa i nierówności dochodowych na dług publiczny w krajach Unii Europejskiej, biorąc pod uwagę dynamiczną naturę zmiennej objaśnianej. Aby zmierzyć absolutny poziom ubóstwa, proponowany jest nowy całościowy miernik deprywacji, który pozwala na rozróżnienie między przeciętnym i skrajnym poziomem tego zjawiska. Przy identyfikacji nierówności dochodowych uwzględniane są dysproporcje w rozkładzie dochodów rynkowych, jako że najprawdopodobniej właśnie ten czynnik oddziałuje na rządowe wydatki o charakterze redystrybucyjnym (stosowany jest współczynnik Giniego). Dynamiczny model panelowy jest estymowany za pomocą skorygowanego estymatora LSDV (the bias-corrected LSDV estimator). Wyniki pokazują, że ani ubóstwo, ani nierówności dochodowe nie są statystycznie istotnymi predyktorami długu publicznego w relacji do PKB. Wynika to stąd, że państwa z wyższym poziomem absolutnego ubóstwa lub wyższymi dysproporcjami dochodowymi de facto wydają mniej na świadczenia społeczne, a kraje o wyższym poziomie relatywnego ubóstwa nie mają wyższych wydatków socjalnych niż pozostała część próby.